Ojciec Slavko Barbarić, OFM
Ojciec Slavko Barbarić OFM urodził się 11 marca 1946 r. w Dragiczynie w rodzinie Marka i Lucii z domu Stojić. Swoją kapłańską drogę rozpoczął 14 lipca 1965r., wstępując do zakonu franciszkanów w Humacu. Tam też złożył śluby zakonne 17 września 1971 r. oraz uzyskał świecenia kapłańskie 19 grudnia 1971r. Studiował w Sarajewie , Grazu i Fryburgu. W Grazu zakończył studia z tytułem magistra, we Fryburgu obronił doktorat z zakresu pedagogiki religijnej, uzyskując tytuł psychoterapeuty. Jako kapłan w latach 1973-1978 pracował w parafii w Čaplinie ( prowincja hercegowińska). Oprócz tego w latach 1982-1984 pracował w Mostarze jako nauczyciel religii oraz prowadził rekolekcje modlitewne u sióstr zakonnych w miejscowości Bielo Polje, niedaleko Mostaru. Praca ta okazała się bardzo owocna a rekolekcje dokonały przemiany duchowej młodzieży. Stało się to później powodem prześladowań o.Slavka ze strony władz komunistycznych ówczesnej Jugosławii. Poparcie i ochronę przed dalszymi represjami o.Slavko uzyskał wówczas od kardynała Franjo Kuharića. O.Slavko władał kilkoma językami europejskimi, co umożliwiało mu pracę z pielgrzymami w Medziugorju, gdzie został oficjalnie przeniesiony w 1983r. Jego działalność w Medziugorju była bardzo rozległa. Oprócz posługi kapłańskiej w parafii, gdzie prowadził adoracje eucharystyczne , adoracje Krzyża, różaniec na Górze Objawień i Drogę Krzyżową na Križevacu, jak również coroczne konferencje dla pielgrzymów, poświęcał się pracy literackiej pisząc liczne książki , wydając artykuły do gazet czy współpracując z radiem oraz z czasopismami "Kršni Zaliczaj" i "Glas Mira". Na początku wojny w Jugosławii podczas gdy wszyscy starsi franciszkanie zostali przeniesieni jako uchodźcy do Tuczepi, o.Slavko pozostał w Medziugorju. Uzyskał na to zezwolenie wydane przez ówczesnego prowincjała o.Drago Toljo OFM. Woben tragedii sieroctwa, spowodowanego wojną, zakonnik otworzył i prowadził instytucję opiekuńczo-wychowawczą pod nazwa "Matczyna Wioska", gdzie i dzisiaj przebywają sieroty wojenne, samotne matki, czy ludzie chorzy. Dzięki swojemu wykształceniu psychoterapeuty, o. Slavko mógł prowadzić pracę z uzależnionymi od narkotyków we Wspólnocie Cenacolo, założonej w Medziugorju przez s. Elwirę. Wszystkie środki finansowe, otrzymywane w ramach pomocy, zakonnik lokował w dwóch fundacjach : pomocy dzieciom, których rodzice zginęli w wojnie domowej oraz "Fundacji przyjaciół talentów". O. Slavko był niestrudzonym głosicielem Maryjnego orędzia pokoju które rozpowszechniał, objeżdżając dosłownie cały świat. Niewątpliwie, okres życia i posługi o. Slavko w Medziugorju pozostawał jednak najważniejszy. Szczególna charyzma ułatwiła mu nawiązywanie kontaktów z ludźmi; dodatkowo cechowała go prostota, troska o potrzeby każdego człowieka, wyjątkowa pracowitość, pobożność, pokora i miłość. Dużo się modlił i pościł. Matkę Bożą kochał miłością dziecka. Istotą jego życia stanowiło to, by przez modlitwę i post doprowadzić dusze ludzkie do Boga przez Maryję . O.Slavko Barbarić zmarł 24 listopada 2000 r. o 15.30, po zakończeniu nabożeństwa Drogi Krzyżowej, które zwykle co piątek prowadził na Krivežacu. Na szczycie tej góry odczuł ból, usiadł na kamieniu , potem położył się na ziemi i oddał życie Bogu. Następnego dnia 25 listopada 2000 r. Matka Boża w objawieniu przekazała następujące orędzie:
"Drogie dzieci! Dziś, kiedy niebo w szczególny sposób jest blisko was, wzywam was do modlitwy, abyście poprzez modlitwę umieścili Boga na pierwszym miejscu. Dzieci, dzisiaj jestem blisko was i błogosławię każdego z was swoim matczynym błogosławieństwem, abyście mieli siłę i miłość do wszystkich ludzi, których spotkacie w ciągu waszego ziemskiego życia i byście mogli dawać Bożą miłość, Raduję się z wami i pragnę wam powiedzieć, że wasz brat Slavko narodził się w niebie i oręduje za wami. Dziękuję, że odpowiedzieliście na moje wezwanie".
Pogrzeb o. Slavko odbył się 26 listopada 2000 r. na cmentarzu "Kovačica", po Mszy św. żałobnej w kościele św. Jakuba.
Julia Durka
(zob. filmy z o. S. Barbarićem)